Babadan geçme bir olay heralde, gerçekten çok seviyorum at yarışlarını. Oynamayı değil ama orada olmayı seviyorum; ufacık çocukken Veliefendi'ye gidilen o ilk İstanbul günlerini hatırlattığından belki de.
Bugün ilk defa çoğu karanlığa denk gelen koşulara gittim ve gördüm ki gece yarışları iyice güzelleştirmiş bu olayı. Pistin kenarından bakınca o dev aydınlatmalarla bütün gökyüzü, bütün yeşil çimen senin sanki. Gerisi de insanların 'son düzlük' heyecanı, Turbo'yu padokta görünce bile alkışlamadan duramamaları vs vs. Her şekliyle çok güzel bence.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder